หมู่บ้านร้างกลางป่า - หมู่บ้านร้างกลางป่า นิยาย หมู่บ้านร้างกลางป่า : Dek-D.com - Writer

    หมู่บ้านร้างกลางป่า

    ผู้เข้าชมรวม

    98

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    98

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  12 ธ.ค. 65 / 14:47 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น

    ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งในชนบท มีสองสามีภรรยาได้เดินทางมาถึงยังหน้าหมู่บ้านเพื่อที่จะขอแวะพักข้างคืนที่หมู่บ้านแห่งนี้ ทั้งสองได้เดินไปถามชาวบ้านเพื่อที่จะสอบถามทางไปบ้านของผู้ใหญ่บ้าน เพื่อจะขออนุญาตเข้าพักที่หมู่บ้าน จนทั้งสองได้มาถึงยังบ้านของผู้ใหญ่แล้วตะโกนเรียก ผู้ใหญ่ๆ เวลาผ่านไปชั่วครู่ ได้มีชายอายุราวๆ50ปีเดินลงมายังบรรไดบ้าน แล้วได้เอ่ยถามทั้งสองว่า มีเรื่องอะไรกันหรือ ทั้งสองจึงบอกว่า อยากจะขอพักค้างคืนที่หมู่บ้านนี้สักคืนจะได้ไหม ทางผู้ใหญ่บ้านก็ตอบตกลง แล้วให้ทั้งสองเอาสัมภาระไปไว้ยังใต้ถุนบ้าน ผู้ใหญ่ได้จัดแจงที่หลับที่นอนให้ทั้งสองนอนที่บ้านของแก ซึ่งแกกางมุ้งให้นอนใต้ถุนบ้านของแกเอง พร้อมทั้งกำชับสองสามีภรรยาว่า เวลากลางคืนห้ามออกไปนอกรั้วบ้านเด็ดขาดไม่เช่นนั้นจะเป็นอันตราย สองสามีภรรยาได้แต่ยืนงง แต่ก็พยักหน้ารับคำเตือนจากผูใหญ่ ขณะต่อมาทั้งสองได้กินข้าวเย็นที่บ้านของผู้ใหญ่แล้วทำธุระส่วนตัวเสร็จก็ได้เข้านอนพักผ่อน เพราะเดินทางมาไกล จนทั้งคู่หลับไปในที่สุด ช่วงกลางดึก ภรรยาสาวได้ตื่นขึ้นมาเพื่อที่จะไปเข้าห้องน้ำ ซึ่งห้องน้ำจะอยู่ข้างล่างติดกับตัวบ้านด้านข้าง จนเธอได้ออกมาจากมุ้งเพื่อจะไปเข้าห้องน้ำ ขณะนั้นสายตาของเธอได้เหลือบไปเห็นคนเดินอยู่บนถนนหน้าบ้าน แต่คนๆนี้กับเดินผ่านไปโดยที่ไม่มีหัว เธอคิดในใจอาจจะมืดหรือตาฝาดไปเองก็ได้ จนเข้าห้องน้ำเสร็จ ก็กำลังจะเข้านอนเธอได้ยินเสียงร้องโหยหวลดังออกมา เธอรีบไปปลุกสามี สามีตื่นขึ้นมา ถามว่า มีอะไรหรอดึกๆดื่นๆ เธอบอกว่าได้ยินเสียงแปลกๆดังออกมา สามีซึ่งไม่ได้ยินก็บอกว่านอนเถอะดึกแล้ว พรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแต่เช้า ทางภรรยาที่ได้ฟังสามีพูดออกมาแบบนั้นก็เข้านอนตามปกติ แต่เธอกึ่งหลับกึ่งตื่นจนได้ยินเสียงเดินวนที่รอบมุ้งที่เธอนอนอยู่ เธอสะกิดสามี สามีที่ได้ยินเหมือนกันแต่ไม่แสดงอาการอะไรออกมา ทั้งคู่ก็ค่อยๆลืมตาดูเห็นเป็นชาวบ้านที่เข้าไปสอบถามหาบ้านผู้ใหญ่เมื่อตอนกลางวันนั้นเอง แต่พวกเขากลับเนื้อตัวชุ่มไปด้วยเลือด น่าตาเน่าเฟะ เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง บางคนไม่มีหัว ไม่มีแขน เดินวนอยู่อย่างนั้น ทั้งคู่กระโจนออกจากมุ้งวิ่งออกไปทางหน้าบ้าน พร้อมกับเสียงของผู้ใหญ่ตะโกนตามหลังมา''ข้าบอกแล้วใช่ไหม อย่าออกนอกเขตบ้าน''อต่ทั้งคู่ด็ไม่สนใจอะไรแล้ว ได้แต่วิ่งหน้าตาตื่นออกจากหมู่บ้าน พร้อมเสียงหัวเราะของผู้ใหญ่ดังก้องไล่ตามหลังมา ‘’เหอะ เหอะ เหอะ''

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×